Χρησιμοποιώντας μικτή τεχνική, και υλικά (κέντημα, τύπωμα, μολύβι) σε αυτή την τριλογία, αναφορά στο ποίημα του Κ. Καβάφη, γίνεται η συμβολική προσπάθεια της στοχοποιητικής, καυστικής σάτιρας του ποιητή να αποτυπωθεί σε έργο. Η εικονοκλαστική δύναμη της καβαφικής ποίησης, με τους έντονους και διαχρονικούς πολιτικοκοινωνικούς συμβολισμούς, χρησιμοποιείται σαν εικαστικό εφαλτήριο για την ζωγραφική αποτύπωση του ποιήματος, αναφερόμενο στην σύγχρονη και ταυτόχρονα διαχρονικά στρεβλή ελληνική πραγματικότητα.
Η αδυναμία επίλυσης των εσωτερικών συνήθως προβλημάτων και η εμπλοκή «βαρβάρων» για την επίλυση των προβλημάτων αυτών, άσχετα αν αυτοί λέγονται Πέρσες, Ρωμαίοι, Ενετοί, Ρώσοι Τούρκοι, Μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Αμερική, Γερμανία, Ε.Ε. ή Δ.Ν.Τ., επιβεβαιώνει στην πράξη, αυτή την «εθνική στρεβλότητα» την οποία πολύ εύστοχα εντοπίζει ο Καβάφης στο ποίημα «περιμένοντας τους βαρβάρους». Η ζωγράφος με ευφυΐα χρησιμοποιεί τα εικαστικά σύμβολα του κεντημένου μανδύα, της περιφραγμένης αλλά ουσιαστικά ανοχύρωτης πόλης – γιαπί, που είναι ανήμπορη να σταθεί στο ύψος του ένδοξου παρελθόντος, τα καιρικά φαινόμενα και τα σύμβολα πυρασφάλειας που εναρμονίζονται με τις απατηλές – προδομένες για πολλοστή φορά, ελπίδες των κατοίκων περί επίλυσης των προβλημάτων από τους «βαρβάρους».
Ζαχαρίας Ρούσσος