Η εσωτερικευμένη παράδοση, σμιλευμένη μέσα στο χρόνο, μια μορφή μοναδικής συλλογικής μνήμης, η οποία αποτυπώνεται τελικά μέσω στην επιλογή των μοτίβων του «λαϊκού» κεντήματος. Αυτή η μορφή λαϊκής τέχνης, με την ιδιαιτερότητα που την διακρίνει αλλά και την μοναδικότητα που την χαρακτηρίζει, αντιστοιχεί άμεσα στην πληθυσμιακή ομάδα στα σπλάχνα της οποίας δημιουργείται. Το πολιτιστικό αυτό αποσταγματικό δημιούργημα, συνδιαλέγεται σε μια σχέση φαινομενικά πλήρους αλληλεξάρτησης και ισορροπίας με τα εκάστοτε οικονομικά και κατ’ επέκταση κοινωνικά δεδομένα. Αυτά τα «δεδομένα» αποτυπώνονται στις σελίδες των οικονομικών εφημερίδων.
Η πλήρη σύνδεση της πολιτιστικής, λαϊκής αλλά και κοινωνικής δημιουργίας, που συμβολίζει, αλλά και αντιπροσωπεύει το κέντημα, όχι απλά αναπαύεται με άνεση στο παρόν του κοινωνικού γίγνεσθαι (εφημεριδα), αλλά συνδέεται υποδόρια με αυτό. Το κέντρο του κύκλου δεν αποτελεί μόνο το κέντρο της οικονομικής εφημερίδας, αλλά δηλώνει την κοινή αφετηρία και προέλευση με το κέντρο του «κοινωνικού» κεντήματος. Το κέντημα δεν εφάπτεται απλά της εφημερίδας, αλλά είναι κεντημένο στα σπλάχνα Της, δημιουργώντας μαζί της μια αδιάλειπτη και ταυτόχρονα ακατάλυτη σχέση. Εφημερίδα και κέντημα συνδέονται μεταξύ τους με εκατομμύρια «κοινωνικούς νευρώνες», τονίζοντας με αυτό τον τρόπο την ανεξάντλητη αμφίδρομη σχέση τους. ενώ κάθε «ιδιαίτερη πτύχωση» του κεντήματος, αποτυπώνει την μοναδικότητα του παρελθόντος και του παρόντος του ίδιου του κοινωνικού συνόλου από το οποίο εκπορεύεται. Όλα αυτά τα στοιχεία, πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά συνυπάρχουν συμβολικά αλλά και αντιπροσωπευτικά στο έργο σε μια παράδοξη, κυκλοθυμική και στροβιλούμενη δυναμική ισορροπία.
Αυτή η σχέση δυναμικής ισορροπίας και αμφίδρομης επιρροής είναι πάντοτε ισοδύναμη; Όταν η ισοδυναμία αυτή απειλείται, σε βάρος ποιού στοιχείου συμβαίνει αυτό; Της ιστορικά συνηχούμενης παράδοσης ή της περισσότερο ορθολογικής, εξελίξιμης αλλά και εφήμερης πραγματικότητας;
Ζαχαρίας Ρούσσος