Πυθία ονομαζόταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, κατέγραφε τον εκάστοτε χρησμό κάτω από τις «οδηγίες» του Απόλλωνα. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους στο μαντείο των Δελφών υπήρχαν τρεις Πυθίες, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στον αυξημένο όγκο «εργασίας». Οι Πυθίες ήταν μορφωμένες, ευγενικής καταγωγής, παρθένες και κατά τα φαινόμενα όμορφης εξωτερικής εμφάνισης.
Ο Εχεκράτης υπήρξε υπουργός του Πτολεμαίου Δ’, υπεύθυνος για την προετοιμασία του στρατού στον επερχόμενο πόλεμο κατά του Αντίοχου Γ’ (το 219 π.Χ.). Όπως συνηθίζονταν ο Εχεκράτης πήγε να πάρει χρησμό από το μαντείο σχετικά με την έκβαση της μάχης. Σε ένα χώρο πνευματικότητας, υψηλούς κύρους και θρησκευτικού δέους, ο Εχεκράτης αντί να πάρει τον πολυπόθητο χρησμό, απήγαγε με την βία, την ίδια την Πυθία που χρησμοδότησε, απαιτώντας να γίνει ερωμένη του. Ο Εχεκράτης την βιάζει κα την κακοποιεί, εξοργισμένος από την άρνησή της να υποκύψει στις ερωτικές του ορέξεις.
Αγαπητρίς στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αγαπημένη με την έννοια της ερωμένης. Η γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα, αντιμετωπίζονταν όχι απλά σαν πλάσμα δεύτερης κατηγορίας, αλλά σαν ερωτικό αντικείμενο που έπρεπε να υποκύψει αδιαμαρτύρητα στα οποιαδήποτε «θέλω» των «ανώτερων» ανδρών, ακόμα και αν η γυναίκα αυτή ήταν η Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στους Δελφούς…